ÇAPRAŞIK Ayak sesinde elemim çiğnenir Ama yüreğime dank eden sessizlik mahkumiyetim Ne gel diyebildim ne de kal Mükafatım anıları çağıran özlemim ve bir de edindiğim kızıl dost yüreğiydi kederli Bunca özlem yükünde yüzümü dönemem kalbine Ambale oldum at nalından Oysa hiç bir aşk böyle bitmemeliydi Ve ölüm savurmamalıydı girdabı Emeğimin teri gözümden akar Bilmem kim silecek yaşlarımı Kanayan köklerimi Bir uyku halidir gün batımında turunculaşan korneada Düşünceler kümesidir yuvarlanıp giden Ve ben baksam sana yine aşık Dalgın gözlerine aksam sağanak Kirpiklerine düşse geçmiş Keşkeler bıraksa nefesimizi Kim bilir belki de bırakmıştır kırgınlıktan Bir meltem silmiştir Toroslar'ın pasını Aydınlıktır şafak vakti mavilikler Kim bilir!                                                                               P.Ertunç